» باغ جهان نما

دیوار باغ بزرگ جهان نما حداقل از قرن سیزدهم میلادی وجود داشته است. بیشتر طراحی حاضر مربوط به قرن 18می باشد. در یک آرایش کلاسیک باغ ایرانی ، چهار خیابان وسیع که با درختان نارنج ، سرو و گل رز هم مرز هستند در یک غرفه سنگی هشت ضلعی در مرکز قرار دارند. این غرفه قرن هجدهم شامل یک استخر چشمه داخلی است که پس از اتمام کار مرمت ، آب از به استخرهای هر طرف سرازیر می شود.

درست مثل باغ دلگوشا ، باغ جهان نما در اواخر شکوفایی خود را در دوره سلسله های موذفرید و اینجوید (از ریشه های عرب و مغول) تجربه کرد.

ابن ابرشاه ، مسافر و مورخ مشهور آن دوران ، از باغ جهان نما به عنوان "زینت جهان" یاد کرد.

فرمانروایان تیموری آنقدر باغ با شکوه را دوست داشتند که دستور دادند باغ مشابه آن ، با نام دقیقاً "باغ جهان نما" در نزدیکی شهرشان سمرقند (در ازبکستان امروزی) ساخته شود.

باغ زیبای جهان نما از چنان ارزشی برخوردار بود که درست تا زمان صفویه حفظ و گرامی داشته می شد.

مطلب مرتبط جاذبه های گردشگری ساحلی که کمتر به آن ها پرداخته شده!

با این حال ، همه گلهای جهان نما مثل امروز نبودند. با سقوط دولت صفوی مذهبی در اوایل قرن 18 ، باغ حماسی فارسی نادیده گرفته می شد.

از زمان حکومت کریم خان زند بود که این باغ دوباره شکوفا شد. ساختاری که بازدیدکنندگان امروز در باغ جهان نما مشاهده می کنند مربوط به دوران رستاخیز آن در دوران سلسله زند است.

باغ تاریخی نیز هیچ دیواری نداشت. تا سال 1771 که کریم خان دستور ساخت دیوارها ، اطراف و راهروها را در داخل داد ، باغ چنین ساختاری رابه خود گرفت.